Οκ....δεν θα σχολιάσω το κείμενο γιατί δεν με "συμφέρει"....είμαι κι εγω από αυτες που κάνω υπομονη...φουσκώνω...φωσκώνω...και μπάαααααααααααααααμμμμμμμμ...............και μετα οι ίδιες σκέψεις πάντα.....(η κακια μανα....η ηλήθια....η άθλια συμπεριφορά μου....κτλ)
Άπαιχτη η μικρή σου όμως...!!! Ακουσε την ατάκα, την επεξεργάστηκε και την "πέταξε" την κατάλληλη στιγμη!!!!! χαχαχα Δεν παιζονται τα μικρά λεμεεεεεεεεεεεεε!!!!!

Αααχ! Πονεμένο θέμα και το μόνο που μπορώ να κάνω ειναι να στειλω αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!! Ενα θα σου πω, το Σεπτέμβρη έβγαλα καλο στις φωνητικές χορδές απο τις απότομες εναλλαγές έντασης και έκτοτε την ειδα αλλιώς και κυρίως συζητάμε. Παρόλα αυτά, αν καμία μέρα με ακούσεις μέχρι τη Σαλονίκη, βάλε τη νεράιδα να φωνάξει δυνατά να πάρω βαθειά ανάσα!!!

Αυτο με τις τύψεις και να μένεις ξαπγρυπνη το βράδυ να το εχω ζήσει πόσες φορές;;;;; Μμμμμμ, πολλές.
Αλλα (σίγουρα και εσυ) ζούμε και παρα πολλα ωραια που μας κάνουν να χαμογελάμε κρυφά με τα καμάρια μας και να χαιρόμαστε που είμαστε μαμάδες!!!
Φιλιά
Καίτη

Μαριαλένα μου, μου δίνεις κουράγιο! Συζήτηση και πάλι συζήτηση και εγώ είμαι υπέρ! Απλά είναι εκείνες οι ρημαδομέρες... Νομίζω πως αυτή η ατάκα πάντως θα με στοιχειώσει! χαχαχα!!!Σε φιλώ!

όλες οι συμπεριφορές είναι ανθρώπινες καθώς και η συγνώμη. Σε όλες έχει συμβεί αυτή η έκρηξη και θεωρώ θα συμβεί ξανά. Σκοπός είναι να την περιορίσουμε όσο μπορούμε βρίσκοντας τα πραγματικά βαθύτερα αίτια καθώς σίγουρα δεν είναι το ότι δεν πάνε για ύπνο τα παιδιά...και αφού το δουλέψουμε θα προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο. Μου έχει συμβεί αρκετές φορές και το έχω μετανιώσει και της έχω ζητήσει συγνώμη εξηγώντας γιατί οδηγήθηκα σε αυτό. Ότι δηλαδή γύρισα κουρασμένη από την δουλειά και με εκνεύρισε που ενώ της ζητούσα να φάει το φαγητό της εκείνη έκανε τα δικά της πχ... Ωραίο άρθρο και δεν υπάρχει μάνα που δεν θα το έχει βιώσει.

τελικά όλες οι μανάδες πρέπει να παίρνουμε το ίδιο manual φεύγοντας απ' το μαιευτήριο.. χαχαχαχαχαχα
πρώτα τσιρίζουμε και μετά - για όσο θα ζούμε - και θα το θυμόμαστε έχουμε τύψεις κι ενοχές.. (είμαστε τρελές) χαχαχαχαχα

Όπως τα λέει η Τζινα, χαχα! Ανάσα βαθιά και απομάκρυνση λειτουργεί για μένα! Φιλιά πολλά πολλά

Κι εγώ να μπω στο κλαμπ.
οκ μαμάδες δεν είμαστε τέλειες... άλλωστε αν ήμασταν νομίζω θα πλήτταμε μέσα στη τελειότητα μας... φυσικά αυτό δεν είναι δικαιολογία..
Μια τακτική που ταιριάζει σε εμένα και στα παιδιά μου είναι να μη δώσω κ τόση σημασία σε ότι κάνουν... δε σας αρέσει το φαί; μη φάτε! κ το βράδυ το ίδιο θα έχει... δε μαζεύεται παιχνίδια, περιμένετε να φέρω μαι κούτα να τα χώσουμε στην αποθήκη μιας και δε τα χρειάζεστε... κι αν κόμη είμαι τόσο κουρασμένη είμαι ικανή αν μείνουν όλα μες τη μέση και να δικαιολογηθώ από πάνω ότι το σπίτι μας έχει άποψη....
όσον αφορά τις τύψεις δε κάνω καν σχόλιο.....

Πιστεύω ότι για αυτές τις εκρήξεις μας, υπάρχουν βαθύτεροι λόγοι και αιτίες. Το παιδί που δεν κοιμάται είναι απλά η αφορμή για να ολοκληρωθεί η έκρηξη. Οπότε την επόμενη φορά που θα μας έρθει να ουρλιάξουμε ας κάνουμε αυτό που που πολύ σωστά λέει η μικρή σου νεράιδα, ας χαλαρώσουμε και ας πάρουμε μια ανάσα. Έχει πάντως δίκιο, βοηθάει πολύ!

Σε όλους μας έχει συμβεί αυτό! Φιλάκια πολλά στη μικρή νεράιδα που κατάφερε να σε ηρεμήσει με μαγικό τρόπο! Φιλάκια και σ εσένα που είσαι μια γλυκιά μανούλα!!!

χαχα πονεμένο θέμα, έθιξες Κλειώ μου!Να ήξερες μόνο πόσες φορές "βγαίνω από τα ρούχα"? Πολλές, πίστεψε με! Τα παιδιά είναι από τη φύση τους χειριστικά! Πότε ασυναίσθητα πότε ηθελημένα, μας σπάνε τα νεύρα με τη συμπεριφορά τους! Σε καταλαβαίνω απόλυτα λοιπόν... η συμβουλή της κορούλας σου, είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε όταν νιώθουμε ότι θα εκραγούμε! Βέβαια δεν πιάνει πάντα, έχω να σου πω... τα φιλιά μου καλημέρα και καλό Σ/Κ

Συμφωνώ ότι όλες οι μαμαδες έχουμε βιώσει αντιστοιχη στιγμή και μετά μας πνιγούν οι τύψεις! Αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι:αν τα παιδιά μου ήταν μεγάλοι άνθρωποι θα τους φωναζα έτσι? Όχι, αυτό με συγκρατεί κάπως για να μην ξεσπασω. Φιλια γλυκιά μανούλα..

Η δικιά μου γενικά είναι αρνάκι, αλλά με έχει κάνει έξω φερνών. Γράψε χθεσινά περιστατικά:
1. Πήρε το κουτί του καφέ το άνοιξε και της έπεσε από τα χέρια
2. Πήρε το χαρτί κουζίνας (μόλις το εθχα ανοίξει) και το έφτασε λίιιιιγο πριν το τέλος
3. Πήρε το σελοφάν τροφίμων και το έκανε μικρά μικρά μπαλάκια. Όλο αυτά σε ελάχιστα δευτερόλεπτα απουσίας μου...πως τα καταφέρνουν;
Το κόνο που έκανα και τις 3 φορές ήταν να την αγριοκοιτάξω. Έσκυψε το κεφάλι, εντάξει μόνο τη μία φορά, τις άλλες δύο φρόντισε να εξαφανιστεί. Και κστάλαβα ότι αφού δεν της φώναξα ήμουν και εγώ πιο ήρεμη στο να το συζητήσουμε. Πάντως η μικρή σου μυαλόοοο!!!

Καλά αυτό το μικρό θα σας τρελάνει με το στοματάκι του! Πάντως νομίζω πως όλες οι μαμάδες το περνάμε αυτό! Προσωπικά όταν ξεφεύγω και μάλιστα όταν έχω άδικο ζητάω συγνώμη. Μια αγκαλιά και μια συγνώμη νομίζω όλα τα κάνει να διαλυθούν! Στο κάτω κάτω μόνο εκείνα θα ζητάνε συγνώμη;
Kathy

Κατ'αρχάς εγώ να ξέρεις γελούσα όσο διάβαζα! Μη θυμώσεις! :P
Εγώ Κλέλια δεν είμαι μανούλα αλλά άνθρωπος είσαι κι εσύ! Λογικό δεν είναι να παίζουν τα νεύρα σου κάποια στιγμή; Δεν νομίζω ότι πρέπει να τα βάζεις με τον εαυτό σου, όλοι ξεφεύγουμε και το χάνουμε λίγο καμιά φορά, αλλά είναι μες στο πρόγραμμα!
Το θέμα είναι να έχουμε κάποιον να μας επαναφέρει όταν δεν είμαστε στα καλά μας και να μη χολοσκάμε! Ό,τι καλύτερο μπορείς κάνεις και είμαι σίγουρη!
Όσο για τη μικρή, είναι απίστευτο πόσες ατάκες ακούνε από δω κι από κει και τους μένουν. Και μετά τις ξεφουρνίζουν και μένεις άναυδος!
Φιλιά, καλό βράδυ και ψυχραιμία! :)

Χα χα χα !!!! Καλώς σε βρήκα κι εγώ !!!!! Σου αφιερώνω την ανάρτηση που έκανα πριν από λίγο !!!! Το θέμα μου : οι Δρακοι !!
Νίκη