Living in chaos!

Το πήρα απόφαση! Μάλλον πρέπει να το αποδεχτώ... αυτό με την οργάνωση και την τακτοποίηση δεν το έχω βρε παιδάκι μου! Κρίμα που το έχω για τις αποφάσεις της νέας χρονιάς!

Για κακή μου τύχη, σήμερα έκανα μία βόλτα από φιλικά blog, και θαύμασα το τέλεια τακτοποιημένο δωμάτιο της Λαμπρούκας, και την τακτοποίηση που έκανε η Swanocean στα craft υλικά της! Τις καταζήλεψα...Ψέμματα να πω; Και όσους δηλαδή ζουν στα τέλεια οργανωμένα σπίτια τους, που όλα  τα πράγματα έχουν συγκεκριμένη θέση, και που όταν ψάχνουν κάτι, δεν κάνουν μία ώρα για να το βρουν! (Στην καλύτερη περίπτωση να το βρουν, στην χειρότερη μου έχει τύχει να εγκαταλείψω την προσπάθεια, παίρνοντας το απόφαση πως το εν λόγο αντικείμενο, αποφάσισε να φύγει από το σπίτι μας, για πάντα!)

Αυτό το τελευταίο είναι και το μόνιμο άγχος μου! Πότε θα θυμηθεί ο husband κάτι ξεχασμένο, θα το θέλει μέσα σε 10 λεπτά, θα κάνω το σπίτι ανάστα ο κύριος, δεν θα το βρω και μετά ... ε φαντάζεστε, γίνεται ο κακός χαμός!!!
Γιατί εννοείται πως για ότι εξαφανίζεται μέσα στο σπίτι μας, φταίω εγώ!!! Ναι οκ, είμαι η νοικοκυρά (με την ευρύτερη έννοια του όρου γιατί απέχω πολύ)! Αλλά πως είναι δυνατόν να είμαι υπεύθυνη για κάθε μικρό μικρούλικο κομματάκι lego ή playmobil, για όλα τα αυτοκόλλητα της Έλσας, για όλα τα κοκκαλάκια της μικρής, για όλα τα τιμολόγια της δουλειάς του husband, λογαριασμούς, αποδείξεις κλπ κλπ! Για τα πάντα όλα, υπεύθυνη εγώ!!!

Επομένως, για ότι χαθεί νούμερο ένα ύποπτη είμαι εγώ! Κάθομαι στο εδώλιο του κατηγορούμενου και το κακό είναι πως δεν αθωώνομαι σχεδόν ποτέ, γιατί δεν έχω ελαφρυντικό πρότερου τακτοποιημένου βίου! Είσαι κυρία μου η  νοικοκυρά του σπιτιού; Είμαι που να μην ήμουνα! Γιατί δεν τακτοποίησες το γάντι του μονομάχου του 67ου playmobil; Ένοχη!

via
Εννοείται πως σας βάζω φώτο με οργανωμένα σπίτια! Δεν θα γίνουμε και εντελώς ρεζίλι!

Η αλήθεια είναι, μεταξύ μας, πως από μικρή έτσι ήμουν! Ακατάστατη! Όμως, παρά την ακαταστασία μου, ήξερα που βρίσκεται το κάθε τι στο παιδικό μου δωμάτιο! Τις φορές που η μαμά έβγαινε από τα ρούχα της και μου έδινε διορία συμμαζέματος, έκανα θαύματα! Όχι εγώ, να εξηγούμαστε! Η καλή μου η αδερφούλα! Πάντα ερχόταν να με σώσει την τελευταία στιγμή και τα έβαζε όλα σε μια ωραία τάξη! (Συνήθως με δωροδοκία, αλλά άξιζε τον κόπο!) Μου έκανε το δωμάτιο σούπερ- ντούπερ οργανωμένο και βέβαια εγώ δεν έβρισκα τίποτα πια, αλλά χαλάλι! Προσπαθούσα να το κρατήσω συμμαζεμένο για όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα, αλλά το ρεκόρ μου ήταν 3 μήνες! Μετά ξανακυλούσα! Και πάλι ο ίδιος χαμός, και πάλι στα δύσκολα έβαζα την αδερφή μου! (Με το αζημείωτο έτσι τα είπαμε, έχω ξοδέψει χαρτζηλίκι και χαρτζηλίκι)

Αααα, η αδερφή μου μεγάλη και τρανή στην οργάνωση! Τώρα που το σκέφτομαι πήρε όλα τα καλά στοιχεία της οργάνωσης αυτή, που γεννήθηκε πρώτη και μετά δεν έμεινε κάτι για μένα! Να φανταστείτε όταν έλειπε καμιά φορά από το σπίτι και ήθελα να πάρω κάποιο ρούχο της (που δεν με άφηνε), για να μην με καταλάβει, φωτογράφιζα πρώτα το ντουλάπι και μετά κρατούσα και σημειώσεις! Χωρίς πλάκα! Έγραφα: κάτω μπλούζα τάδε, πάνω μπλούζα τάδε ανάμεσα σαπουνάκια τάδε! Ωραίες στιγμές! Αυτή πάντως με καταλάβαινε και γινόταν κακός χαμός! Στα τόσα χρόνια μία μόνο φορά τα κατάφερα χωρίς να με πάρει μυρωδιά, και πολύ το ευχαριστήθηκα!

Τώρα όμως, θεά την έχω κάνει, της έχω τάξει τον ουρανό με τα άστρα, τίποτα αυτή! Μεγάλωσα λέει και πρέπει να βάλω μυαλό! Μα μυαλό έβαλα! Να οργανωθώ και να συμμαζευτώ δεν μπορώ!

via
Αν είχα φυσικά τέτοιους τεράστιους χώρους, σιγά και να μην είχα πρόβλημα!!!

Anyway, πονεμένη η ιστορία της τακτοποίησης και της οργάνωσης στο σπίτι μας! Και να πω ότι δεν έχω προσπαθήσει! Έχω προσπαθήσει και μάλιστα πολύ! Έχω διαβάσει τόνους και τόνους υλικό σε σχετικά sites και blogs! Ενώ λοιπόν στην αρχή πορώνομαι και νομίζω πως το έχω, δεν ξέρω γιατί, κάπου στην πορεία στραβώνει!!!

Έπειτα είναι και το άλλο! Σε όλα τα ξένα sites δείχνουν κάτι οργανωμένες σπιταρώνες, με άπειρους αποθηκευτικούς χώρους, dressing rooms όσο είναι το σαλόνι μου κλπ κλπ. Πάω και εγώ περιχαρής να εφαρμόσω ότι έμαθα και απογοητεύομαι! Τι να σου κάνει το έρμο το σπιτάκι μου; 70 τετραγωνικά είναι αυτά, για 4 ανθρώπους με χίλια πράγματα! Ναι είμαι υπεύθυνη, αλλά ας έρθει κάποιος να μου πει που να χωρέσω σε ένα μικρο δωμάτιο όλα τα παιχνίδια των παιδιών μου (που σημειωτέον δεν είναι και τόοοσα πολλά) αλλά όπως και να το κάνουμε είναι δύο παιδάκια διαφορετικού φύλου στο ίδιο δωμάτιο! Και καταλήγω να έχω τις πριγκίπισσες στο ίδιο κουτί με τα χελωνονιτζάκια και τα ακούω κιόλας από πάνω! Βέβαια υπάρχουν φορές που πιστεύω πως και άλλα 70 τετραγωνικά να είχα, πάλι δεν θα μου έφταναν, αυτό όμως είναι άλλο θέμα!!!

Και τον χρυσό κανόνα του πετάγματος τον ξέρω! Και τον εφαρμόζω συχνά πυκνά! Εξού και εξαφανίζονται πράγματα από το σπίτι... αλλά δεν ξέρω τι να πω... Έχουν και αυτά τα πράγματα μία τάση να μη μένουν εκεί που τα βάζω, να θέλουν να βγαίνουν από τα συρτάρια, να θέλουν να μας πνίξουν!!! (Γελάτε ε;) Το προσπαθώ πάντως πολύ! Και τώρα που το λέω θα πάω να πετάξω- δώσω ό,τι νομίζω εγώ και όποιον πάρει ο χάρος! Αλλά αλήθεια λέω, δουλειά δεν γίνεται! Εκτός αν αδειάσω το μισό σπίτι! Τότε μπορεί και να αναπνεύσουμε! (Βασίλη μη διαβάζεις, δεν θα πετάξω τίποτα δικό σου).

Οπότε καλά τα λέω! Είμαι ανοργάνωτη και ασυμμάζευτη και όλα τα α-...
Ας το πάρουμε απόφαση και οι 4 να τελειώνουμε!
Πάντως από εδώ και πέρα όταν με ρωτάνε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που είναι το τάδε, ξέρω τι θα απαντάω...
Εκεί ακριβώς που το άφησες!!!
Τα είπα και ξελάφρωσα!!!

Love,
Clelia!