Τo παιχνίδι των παιδιών στις μέρες μας!

by - Τρίτη, Απριλίου 19, 2016


Έχω κάνει από καιρό μία οδυνηρή διαπίστωση. Όλο και περισσότερα παιδιά στις μέρες μας, δυστυχώς δεν παίζουν πια! Για την ακρίβεια δεν παίζουν κανένα παιχνίδι και αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους:

-Γιατί δεν έχουν χρόνο να παίξουν. Μεγάλο κεφάλαιο και δεν θα το θίξω εδώ!

-Γιατί και όταν έχουν χρόνο, δεν ξέρουν πώς να παίξουν! Για αυτό ακριβώς θέλω να σας μιλήσω...

Το καλοκαίρι στο camping, ήταν μία παρέα παιδιών ηλικίας 9-13 χρονών. Κάποια έμεναν εκεί μόνιμα και κάποια άλλα είχαν έρθει οικογενειακώς για επίσκεψη. Αφού τελείωσαν το φαγητό τους, ξεκίνησαν αυτό το εκνευριστικό μαρτύριο «Τώρα τι να κάνω μαμά...» Οι μαμάδες τους πολύ λογικά τους απάντησαν "Πάτε να παίξετε". Όταν άκουσα εκείνο το "Ναι αλλά τι;;;;, δεν έχουμε τίποτα να παίξουμε" (το οποίο ξεστομίζει ενίοτε και ο 5χρονος Δράκος μου και γίνομαι τούρμπο) απογοητεύτηκα εντελώς!

paixnidi
Περνάμε ατελείωτες ώρες ζωγραφίζοντας και ετοιμάζοντας ένα μικρό χωριό! 
Βρισκόταν στην εξοχή, σε ένα μέρος δίπλα στη θάλασσα, με άπειρο χώρο, χωρίς αμάξια, που μπορούσαν να τρέξουν, να παίξουν, να κυνηγήσουν, να γελάσουν, να κάνουν όση φασαρία θέλανε και αυτά δεν έβρισκαν τίποτα να παίξουν. Το μόνο που είχαν σκεφτεί ήταν το τάμπλετ γιατί για αυτό γινόταν η φασαρία! Τώρα τι σόι παιχνίδι είναι αυτό, που ο ένας παίζει και άλλοι πέντε από πάνω του κοιτούν σαν χάνοι, θα σας γελάσω... Σας βλέπω ήδη να κρυφογελάτε και είμαι σίγουρη ότι αυτά που περιγράφω τα έχετε ζήσει και εσείς!

Εκείνο που με χάλασε όμως παραπάνω, σαν απλό παρατηρητή, ήταν η διαπίστωση που έκανα λίγο αργότερα, αφού δεν πήραν το πολύτιμο τάμπλετ, ότι όντως δεν ήξεραν πώς να παίξουν!

Δεν γνώριζαν κανένα από τα παιχνίδια που έπαιζα εγώ στην ηλικία τους! Δεν ήξεραν να παίζουν κρυφτό (αν είναι δυνατόν), μήλα, τζαμί, ψείρες, κουτσό, δεν ήξεραν τίποτα! Μα καλά αναρωτιόμουν από που ήρθαν; Από άλλο πλανήτη; Και ύστερα όταν τα άκουσα να μιλάνε, άκουγα σε μία γλώσσα ακαταλαβίστικη να αναφέρονται σε ηλεκτρονικά παιχνίδια! Πάγωσα...

Μου είναι αδύνατο να διανοηθώ ένα κόσμο χωρίς παιχνίδι... παιχνίδι δημιουργικό, έξω στη φύση, παιχνίδι στην εξοχή... Παιχνίδι που δεν θα περιλαμβάνει psp, τάμπλετ, οθόνη υπολογιστή, κινητό! Παιχνίδι που θα παίζεται με μία μπάλα μόνο, με μία πέτρα, με ένα λάστιχο!

paixnidi
Έτοιμοι για παιχνίδι οι μικροί κατάσκοποι!
Έχω αποδεχτεί πως τα παιδιά μας γεννιούνται σε ένα κόσμο ηλεκτρονικών και η τεχνολογία κυλάει στο dna τους. Αλλά μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι θα χαθεί το ένστικτο του παίζω, τρέχω, κυλιέμαι, πηδώ, σκαρφαλώνω και θα αντικατασταθεί με το παιχνίδι μπροστά σε μία οθόνη υπολογιστή, μέσα σε μία εικονική πραγματικότητα! Πώς έχουμε κατακρεουργήσει έτσι τη φαντασία των παιδιών μας; Πώς τα έχουμε στρέψει στην τεχνολογία και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια; Γιατί δυστυχώς τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που τους αφήνουμε με τόση ευκολία (ή και δυσκολία σε κάποιες περιπτώσεις), δεν έχουνε να τους προσφέρουν τίποτα στη πραγματική ζωή, αλλά τα κάνει να ζούνε σε μία μόνιμη εικονική πραγματικότητα!

Καυχιόνταν μία μαμά ότι το κοριτσάκι της, που ήταν  2,5 χρονών, έκανε παζλ στο tablet  μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα! Και όταν του έδινες ένα απλό παζλ για την ηλικία του, δεν ήξερε πως να πιάσει τα κομμάτια! Δεν κρίνω κανέναν! Δεν κάνω την έξυπνη! Και εγώ δυστυχώς έχω πέσει στην ίδια παγίδα... Διαπιστώσεις κάνω γιατί τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας! Αν μας βλέπουν όλη μέρα με το κινητό ή το τάμπλετ στο χέρι (που εμένα δυστυχώς το ομολογώ, με βλέπουν συχνά), είναι λογικό πως εμάς θα μιμηθούν!

Πήραμε τάμπλετ για να μην μείνουν τα παιδιά μας πίσω από την τεχνολογία! Λες και υπήρχε αυτή η περίπτωση! Και αν με ρωτήσει κάποιος με το χέρι στην καρδιά θα του πω ότι πολύ το έχω μετανιώσει… Γιατί ναι μεν παίζουν με τα παιχνίδια τους αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού τους πάντα το έχουν! Και δεν γίνομαι καθόλου αφοριστική! Τουναντίον πιστεύω πως πρέπει να ξέρουν από όλα! Να χειρίζονται και τα tablet και τους υπολογιστές και τα psp, αλλά να ξέρουν την χρησιμότητα μια μπάλας... Τους αφήνω πάντα με συμφωνία και με το χρονόμετρο της κουζίνας να τρέχει! Γιατί ο κόμης Ρουφήχτρας καραδοκεί! (ήρωας ενός παραμυθιού)  Γιατί ας μη γελιόμαστε εδώ ξεχνιέμαι εγώ που είμαι μεγάλος άνθρωπος, τα πεντάχρονα παιδάκια δεν θα ξεχαστούν;

paixnidi
Αγαπημένο παιχνίδι! Μικρών - Μεγάλων!

Το καλοκαίρι πάντως αφήνουμε πίσω μας τηλεόραση και τάμπλετ (πέρσι και κινητό) και περνάμε μια χαρά! Παίρνουμε μαζί μας ελάχιστα παιχνίδια και παίζουμε παιχνίδια στην εξοχή! Εξερευνούμε τον λόφο, γινόμαστε πρίγκιπες, πειρατές, νεράιδες και δράκοι... Αφήνουμε τη φαντασία μας να οργιάσει... και ξελιγωνόμαστε στο παιχνίδι! Δύο μήνες ήμασταν χωρίς τηλεόραση, tablet και η μαμά χωρίς κινητό! Και ήταν 2 πολύ όμορφοι μήνες. Οι περισσότερες και ομορφότερες αναμνήσεις των παιδιών μου είναι από αυτούς τους 2 μήνες που ζουν και παίζουν στη φύση. Για αυτό και επέλεξα να σας βάλω φωτογραφίες μόνο τέτοιου παιχνιδιού...

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα... γιατί όπως πολύ σωστά μου έχει μάθει μία φίλη "Τα παιδιά είναι σαν τα λουλούδια! Για να αναπτυχθούν σωστά θέλουν χώμα, νερό και ήλιο...". Ας τα διδάξουμε τις χαρές των παιχνιδιών της εξοχής και ας δώσουμε εμείς πρώτοι το παράδειγμα! Ας μην αφήσουμε την μαγεία του πραγματικού παιχνιδιού να χαθεί… Εσύ μαμά που μόλις διάβασες το άρθρο… Κλείσε τον υπολογιστή, κινητό, τάμπλετ και γίνε για λίγο η βασίλισσα του κάστρου… Τι εννοείς που είναι το κάστρο; Δεν βλέπεις που το έχτισαν τα παιδιά σου με τα μαξιλάρια του καναπέ, σε εκείνη τη γωνιά;

Clelia

Αφορμή για αυτό το άρθρο πήρα από το Παιχνιδάκι της φίλης μου Γιούλης. Διαβάστε πως ο γιος της εθίστηκε με το τάμπλετ.

You May Also Like

20 σχόλια

  1. Πράγματι το παιχνίδι έχει πάρει διαφορετική μορφή στις μέρες μας. Κυρίως με τα ομαδικά παιχνίδια διαπιστώνω ότι υπάρχει ένα θέμα. Δεν παίζουν για τη χαρά, τη διασκέδαση, δεν απολαμβάνουν τη διαδικασία αλλά είναι πολλές φορές τα παιδιά μας προσηλωμένα στο αποτέλεσμα, στο ποιος θα κερδίσει. Πάντως οι δικές μου όταν είναι μόνες τους μπορούν να απασχολούνται για ώρες με 2-3 χαρτιά, ένα ψαλίδι και λίγες μπογιές. Δεν αναζητούν τόσο συχνά το τάμπλετ, ευτυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς εκεί που το εντοπίζεις Ελευθερία μου, στα ομαδικά παιχνίδια!!! Δεν ξέρουν πως να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον! Πώς να κάνουν ομάδα, πως να τρέξουν και να κρυφτούν... πολύ πολύ οδυνηρό!!!

      Διαγραφή
  2. Πως να μην συμφωνήσει κανείς με όλες αυτές τις διαπιστώσεις; Δεν θέλουν και δεν ξέρουν πως να παίζουν. Και τα πάντα γίνονται μέσα απο μια οθόνη: Παιχνίδια, μουσική, ταινίες, επικοινωνία... Με κοιτούν σαν ούφο που επιμένω να χρησιμοποιώ φωτογραφική και που μάλιστα την πλήρωσα τα τριπλάσια χρηματα από το κινητο κι έχει και τον δεκαπλάσιο όγκο με τα εξαρτήματα.
    Αλλά... μηπως κι εμείς δε μένουμε έκθαμβοι μπροστα στις έξυπνες συσκευές, και μήπως δε ας βολεύει κιόλας; Το παιχνίδι στο τάμπλετ δε λερώνει, δε γρατζουνίζει, δε σκίζει ρούχα...
    Ας το σκεφτούμε λίγο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκη υπέροχα αυτά που έγραψες... δε λερώνει, δε γρατσουνίζει , δε σκίζει ρούχα και το πιο σημαντικό; Το παιδί αποβλακώνεται και είναι σαν να μην υπάρχει στο σπίτι! Κάθεται ήσυχα στη γωνία του και παίζει με το τάμπλετ, ενώ εμείς κάνουμε αμέριμνες τις δουλειές μας!!! Και να πω και κάτι? Όλοι το κάνουμε! Όλοι!!!

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Clelia μου! Οντως ταυτίστηκα σε αυτό που είπες ότι ακόμα κι αν παίζουν έχουν λίγο στο πίσω μέρος του μυαλού τους το τάμπλετ. Οντως! Κι εγώ προσπαθώ με νύχια και με δόντια να είναι μετρημένη η ώρα που παίζει (αν και συνήθως βλέπει videakia στο youtube), δεν τρελαίνεται με τα παιχνίδια. Θέλει δουλειά αλλά όχι και αφορισμό όπως είπες. Κάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Κάλη μου εμένα πάλι μπορεί να παίζουν μια χαρά με τα ξαδέρφια τους και με το που θα βαρεθούν έρχονται και ζητάνε το τάμπλετ... για να παίζει ο ένας και οι υπόλοιποι να βαριούνται πιο πολύ! Και αναρωτιέμαι εμείς στην ηλικία τους γιατί δεν βαριόμασταν ποτέ το παιχνίδι;;;

      Διαγραφή
  4. Πόσο με ενοχλεί όταν βλέπω ακόμα και στο πάρκο παιδάκια να κάθονται γύρω από έναν άλλο ο οποίος παίζει παιχνίδι στο τάμπλετ. Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται και ναι δεν ξέρουν να παίζουν και ναι κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσουν τι έχουν χάσει και θα είναι αργά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι είπες τώρα! Πραγματικά δεν έχω χειρότερο από αυτή την εικόνα!!! Δυστυχώς έτσι είναι! ¨οταν το καταλάβουν, αν το καταλάβουν θα είναι αργά!!!

      Διαγραφή
  5. "Τα παιδιά είναι σαν τα λουλούδια! Για να αναπτυχθούν σωστά θέλουν χώμα, νερό και ήλιο..."..πολύ ωραίο! Αλλά όπως είπες κι εσύ, όλα ξεκινούν από τους γονείς, σε ο,τι αφορά τα παιδιά, όχι μόνο το παιχνίδι. Τα παιδιά ακολουθούν τον δρόμο των γονιών, αν ο δρόμος είναι λάθος, όλα πάνε στράφι.. Φιλιά και καλημέρες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο ευθύνη έχουμε εμείς για τα πάντα!!! Πόσο πρότυπο μας έχουν στις μικρές ηλικίες και πόσο μας αμφισβητούν μεγαλώνοντας!!!

      Διαγραφή
  6. Ποσο δικαιο εχεις Κλειω μου. Δυστυχως τα ερεθισματα που δινουμε στα παιδια μερικες φορες είναι λάθος! Και γω καυχιόμουβ οταν εναμιση χρονων έκανε παζλ στο ταμπλετ αλλά οταν κατάλαβα πόσο λαθος είναι αυτό αμέσως το σταματησα. Είναι κριμα να μεγαλωνουνε κλείσμενα σε δυο τοίχους και μπροστά απο μια οθόνη. Εμεις μεγαλώσαμε στις αυλές και εκτιμούσαμε την φύση! Ολοι με ρωτάνε γιατί δεν κάθομαι σπίτι μου να ξεκουραστώ οταν σχολάνω στις 6 το απόγευμα καθημερινά και τρέχω το παιδί στα πάρκα; Γι αυτούς ακριβως τους λόγους που γραφείς και εσύ πιο πάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κλειώ μου , θα είμαι σύντομη γιατί αυτές τις μέρες ο χρόνος με κυνηγάει: Τι υπέροχη ανάρτηση! Χαίρομαι να σε διαβάζω!
    Ελπίζω σύντομα να ελευθερωθώ και να έχω χρόνο να σε παρακολουθώ πιο στενά ( το νου σου ε;)

    (αναγνωρίζω πάντα τους σωστούς γονείς... και δεν σταματώ να τους λέω κάτι πολύ ταπεινό μα τεράστιο για μένα: "Ευχαριστώωωω"!)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ τόσο πολύ Αριστέα μου!!! Είσαι υπέροχος άνθρωπος! Μακάρι το εκπαιδευτικό μας σύστημα να ήταν γεμάτο από ανθρώπους σαν και εσένα!!!

      Διαγραφή
  8. Υπέροχο κείμενο... Ακόμα μια φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπερα. Κλειω γραφεις υπεροχα, και καθε φορα που σε διαβαζω, σε χορταινω πλεον εγινες και εσυ αγαπημενο μου blog. Οταν θα εχω χρονο θα σε διαβασω απο την αρχη του ξεκινηματος. Τωρα ο καιρος και σπιτι μας δεν καθομαστε. Στο θεμα μας. Ο μικρος ειναι ακομη 3.5 παρολο που εχουμε ταμπλετ δεν ασχολειται. Γιατι δεν ασχολουμαστε και εμεις. Αλλα αν κατεβασω καμια καλη εφαρμογη στο Κινητο σιγουρα θα την εξερευνησει. Προσπαθω οσο ειναι στο παιδικο να ειμαι στον υπολογιστη. Οταν γυρναει δεν θελω να με βλεπει να καθομαι σε εναν υπολογιστη.φυσικα ερχονται μερες που θελω να σαπισω στον υπολογιστη και μου λεει να παμε κουνιες και να βαριεμαι αφορητα. Αρα του δινω λαθος προτυπο. Οποτε μην το ψαχνειε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τεράστιο θέμα.... Σαν δέντρο που έχει άπειρα παρακλάδια...
    Καταρχήν να ρωτήσω όλους μας: γιατί τα 5χρονα παιδιά μας να μην έχουν χρόνο; ποιος τους στερεί το χρόνο τους;
    Σε δεύτερη φάση να μας ρωτήσω: ποιος γεμίζει τα σπίτια μας οθόνες;
    Για να καταλήξω και να πω τελικά, πως ο τρόπος που σκεφτόμαστε οι μεγάλοι είναι ο τρόπος σκέψης που μαθαίνουμε και στα παιδιά μας....
    Συμφωνώ πως πρέπει να ξέρουν απ' όλα τα παιδιά μας!!! όχι όμως να χειρίζονται τη τεχνολογία από τόσο μικρές ηλικίες. Πρέπει να μάθουν να είναι παιδιά και να παραμείνουν παιδιά για όσο περισσότερο γίνεται!! Κι οι οθόνες δεν τα αφήνουν...
    Τα παιδιά θέλουν φύση! χώμα! και ήλιο! όπως πολύ σωστά είπες Κλειώ!
    Αυτά όμως εμείς θα τους τα δώσουμε!
    Πρέπει να πάψουμε να μεγαλώνουμε παιδιά που τα σέρνουμε από δραστηριότητα σε δραστηριότητα για να προλάβουν να τα μάθουν όλα. Να πάψουμε να μεγαλώνουμε παιδιά με άγχος.
    Κι ίσως ακόμη να πάψουμε να τα γεμίζουμε με ένα σωρό παιχνίδια. Τα πολλά παιχνίδια δεν εξυπηρετούν τίποτα. Αντίθετα εγκλωβίζουν τη φαντασία στη λογική "αφού τα έχω όλα σαν παιδί τίποτα δε μου αρέσει και τίποτα δε θα με ενθουσιάσει"

    Τα φιλιά μου Κλειώ!!!!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έπιασες πονεμένο θέμα και αναρωτιέμαι πόσο έχει αλλάξει η καθημερινότητα και ο κόσμος μας! Τόσο γρήγοροι ρυθμοί που χάνουμε την ουσία και τα παιδιά ακολουθούν! Υπέροχη ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δυστυχώς είναι η μαύρη αλήθεια αυτή..εμείς τα καλοκαίρια δεν αγοράζουμε ποτές παιχνίδια, παρά μόνο μπάλες και αξεσουάρ για τη θάλασσα..οι ίδιοι οι γονείς κάνουμε τα παιδιά μας έτσι..γιατί προφανώς έτσι μας βολεύει..η εύκολη λύση είναι να του πούμε να απασχοληθεί με το ταμπλετ για να φύγει από το κεφάλι μας..εμείς προς το παρόν διαθέτουμε μόνο nitendo αλλά από ότι βλέπω ο μικρός δεν είναι πολύ φίλος με αυτό..του αρέσει περισσότερο να παίζει στο δωμάτιο του..τώρα όσον αφορά το θέμα του έθιξες στο camping..αλήθεια δεν έχω ακούσει ξανά για τέτοια παιδιά...έχω 4 ανίψια ηλικίας δημοτικού και η μόνη επιθυμία τους είναι πότε θα ξεχυθούν στην αυλή για κρυφτό, σχοινάκι και μήλα..δεν θέλω ποτέ τα παιδιά μου να καταλήξουν να " μην ξέρουν να παίζουν"..σημαντικό ρόλο σε αυτό βέβαια και "κυρίαρχο" παίζουν οιγονείς..από μικρά καθόμαστε μαζί τους ώστε να τους μάθουμε να παίζουν και να τους δείξουμε τον δρόμο πως να πάνε την φαντασία τους λιγάκι παραπέρα...από μόνα τους δεν μαθαίνουν..έχω αφιερώσει άπειρα απογεύματα για παιχνίδι στο χαλί μας, ή μέσα στην σκηνή μας..και άλλα τόσα γεμάτα με βιβλιο- ιστορίες και ιστορίες για αγρίους που λένε κατ' επέκτασιν..οπότε δεν φταίνε τα παιδιά που δεν ξέρουν να παίζουν αλλά οι γονείς που δεν τα έμαθαν να παίζουν ./..πολλά είπα ε??..τα φιλιά μου ομορφούλα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πάντα πίστευα πως από τους γονείς μαθαίνουν τα περί τεχνολογίας τα παιδιά.
    Ο γιος της κολλητής μου είναι 14 μηνών και πριν 2 μέρες πάθαμε όλοι μας σοκ όταν τον είδαμε να κάνει σαν υστερικός (κυριολεκτικά) επειδή βρήκε το τηλεκοντρόλ και δεν τον άφησαν να πατήσει το κουμπί για να ανοίξει την τηλεόραση. Να σημειωθεί πως οι γονείς του δεν βλέπουν τηλεόραση και δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου με υπολογιστές. Και να σκεφτείς πως ζει μέσα στη φύση και σε αυτό που λέμε γειτονιά...
    "Κόλλησα" με τη φράση που διάβασα "δεν έχουμε τίποτα να παίξουμε"... Πφφφ....
    Θελουν "χώμα, νερό και ήλιο"!!!! Αυτό κρατώ! Τί όμορφη φράση!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, υπέροχη μανούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μεγαλο θεμα ανοιξες Κλειω μου!!!! μεγαλωσα σε επαρχια και με μια γειτονια με ελαχιστα σπιτια. δεν υπηρχε και φοβος τοτε όπως τώρα, οπότε όλο εξω ήμασταν. το τι σπίτια στα δεντρα φτιάχναμε, τι παιχνίδια παιζαμε...δε λέγεται! Και τα μικρά μου τα κραταω με νυχια κ με δοντια μακρυα απο κιντηα και ταμπλετ κ τηλεοραση...μεχρι που ακουσα ότι ειμαι κακια μανα και "στερω" τη φαντασια των παιδιν...γιατι δε βλεπαν τηλεοραση 4 ωρες τη μερα! Ε ναι, αν αυτο ειναι κακια μανα, τοτε ειμαι! σπιτι δυσκολο να δημιουργησεις...πηραμε σεντονια λοιπον και καναμε σκηνη. στις κουνιες μαζεψαμε φυλλα κ καναμε μαγαζι...γενικα ευτυχως τα μικρα εχουν ακομα τρελη φαντασια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Instagram