Το κορίτσι που κρύβεται μέσα μου!

by - Δευτέρα, Απριλίου 11, 2016



Δεν ξέρω πότε ακριβώς κατάλαβα την ύπαρξή της. Ήμουν θαρρώ πολύ μικρή, αλλά τη θυμάμαι να είναι εκεί. Πάντα δίπλα μου, πάντα μέσα μου! Σύμμαχος μου σε όλες τις σκανταλιές. Μη σου πω ότι ήταν αυτή που μου έβαζε εξαρχής την ιδέα για την αταξία...

Πάντα δίπλα μου στα καλά και στα άσχημα! Τη θυμάμαι σε κάθε αρχή σχολικής χρονιάς να με παροτρύνει να μιλήσω στα άλλα παιδάκια... Άντε πήγαινε τι περιμένεις; Άλλες φορές πάλι την ακούω να λέει... Τώρα κάνεις σαν μωρό, αφού το ξέρουμε πως σε μισή ώρα θα έχεις πάρεις τον αέρα σου και θα μιλάς στους πάντες! Τι σε πιάνει; Και πάντα τον έπαιρνα τον αέρα μου... και πάντα έπιανα φιλίες και μιλούσα στους πάντες, όπως μου έλεγε εκείνο το μικρό κορίτσι που "κρυβόταν" μέσα μου!

Άλλες φορές πάλι, τη θυμάμαι να με μαλώνει... Τώρα αυτό γιατί το έκανες; Τι κατάλαβες; Όμως, παρά τις διαφωνίες μας και τις εντάσεις, δεν με εγκατέλειπε ποτέ! Άλλα παιδάκια είχαν φανταστικούς φίλους, εγώ είχα εκείνη... το κορίτσι που "κρυβόταν" μέσα μου! Περνούσαμε ώρες ατελείωτες μαζί, κουβεντιάζοντας, αναλύοντας, διαφωνώντας... 

Στην εφηβεία ειδικά, κάναμε χιλιάδες όνειρα παρέα και τρέλες, πολλές τρέλες. Μιλούσαμε για το πως θα ζήσουμε, πως θα γυρίσουμε όλο τον κόσμο, πως θα ερωτευθούμε, πως θα ρουφήξουμε τη ζωή ως το μεδούλι... Πάντα εκεί! Να με σπρώχνει σε όσα η λογική μου αρνιόταν! Να παίρνει σημαντικές αποφάσεις κόντρα σε όλους του κανόνες των πρέπει και της λογικής! Τι θα πει πρέπει; Ζεις μονάχα μία φορά!!!

Η συμβίωση μου μαζί της δεν ήταν πάντα εύκολη! Δεν μου έλεγε πάντα όμορφα πράγματα και δεν μου χάιδευε τα αυτιά! Δεν συμφωνούσαμε σε πολλά και κάποιες φορές ήταν χειρότερη και από την πιο καθαρή φωνή συνείδησης. Ή μήπως τελικά ήταν η ίδια μου η συνείδηση; Ακόμα το ψάχνω...

Αυτή αποφάσισε πρώτη και την άκουσα να ανακοινώνει στους γονείς μου όταν ήμουν 20 χρονών, ότι θα φύγω το καλοκαίρι 3 βδομάδες ταξίδι ολομόναχη! Θα πήγαινα τον γύρω της Νότιας Γαλλίας και Ιταλίας! Μόνη μου! Και να να παθαίνει εγκεφαλικό η δόλια η μανούλα μου, γιατί μέχρι τότε το μόνο πράγμα που είχα κάνει ολομόναχη ήταν να πάω με αστικό μέχρι το κέντρο της πόλης! Το ταξίδι όμως το πήγα, όχι ολομόναχη βέβαια... επιστρατεύτηκε και η καημένη η αδερφούλα μου! Και περάσαμε φανταστικά!!! Ζήσαμε εμπειρίες μιας ζωής! Σε εκείνη όμως το χρωστάω! Στο κορίτσι που "κρύβεται" μέσα μου!

Τρελοκομείο κανονικό! Η βοήθειά της ήταν πάντα γρήγορη και αποτελεσματική! Θέλεις να το κάνεις; Δεν θα σε νοιάξει για κανέναν! Θα τους γράψεις όλους στα παλιά σου τα παπούτσια!  Θέλω, απαντούσα εγώ... Εεε τότε βουρ! Μην το πολυσκέφτεσαι γιατί θα χαθείς στην πολυπλοκότητα της σκέψης σου! Έπασχα βέβαια και από το σύνδρομο του καλού παιδιού και όσο να πεις μία έξτρα παρότρυνση τη χρειαζόμουν!

Και μετά μία μέρα, έτσι εντελώς ξαφνικά, στο δρόμο προς την ενηλικίωση μου, την έχασα! Έφυγε ή την καταχώνιασα τόσο μέσα μου που δεν της άφησα χώρο να αναπνεύσει, να υπάρξει... Τη φίμωσα για τα καλά! Και ένα ωραίο πρωί την αντικατέστησαν μια χαρά, η μαμά, η νοικοκυρά, η σύζυγος! 

Εξαφανίστηκε και για πολύ πολύ καιρό όμως δεν προλάβαινα να την ψάξω... Βασικά δεν προλάβαινα να συνειδητοποιήσω ότι έλειπε... Ο αγώνας της καθημερινής επιβίωσης ήταν τέτοιος που δεν με άφηνε...

via ophilos
Πέρσι το καλοκαίρι στο camping, ενώ ανάρρωνα από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, έκανε πάλι την εμφάνισή της με χαρές και πανηγύρια!!! Έβαζα τα μικρά για ύπνο μέσα στο τροχόσπιτο όταν άκουσα από έξω να περνάει μία παρέα νεαρών παιδιών με κιθάρα στο χέρι και να τραγουδούν! Όλοι έψαχναν να δούνε από που ακούγονται τα τραγούδια, κανένας όμως δεν μίλησε! Ξαφνικά ακούω ένα Εεεε παιδιά, που πάτε, ελάτε εδώ να μας παίξετε ένα τραγούδι και να σας κεράσουμε κανένα ποτό! Αστραπιαία καταλαβαίνω πως αυτό το πράγμα είχε βγει από το στόμα μου! Οι υπόλοιποι πάγωσαν και με κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια, απορώντας όσοι με ξέρανε πως Εγώ έκανα τέτοιο πράγμα... εγώ η ντροπαλή με το σκυμμένο κεφάλι! Δεν το είχα πει όμως εγώ... το είχε πει εκείνη! Σε ποιον να εξηγήσω; Σε εμάς το λέτε κυρία; με ρωτάνε τα καημένα τα παιδιά... Ναι ναι σε εσάς την ακούω να λέει... Και κλείνω γρήγορα το στόμα μου πριν προλάβει να πει: Κεριά και λιβάνια, που μου μιλάτε στον πληθυντικό και με κάνετε να αισθάνομαι σαν μουσείο! Στο μεταξύ ήρθε ο άντρας μου και τα προσκάλεσε τα παιδιά, όμορφα και ευγενικά βγάζοντας με από την δύσκολη θέση!

Περάσαμε ένα από τα πιο όμορφα βράδια του καλοκαιριού! Ούτε εγώ η ίδια δεν πίστευα πως το είχα κάνει... και από εκείνη την μέρα είναι πάντα μαζί μου!

Λατρεύει τα παιδιά και θέλει να παίζει και να κάνει σκανταλιές μαζί τους. Όταν θυμώνω και γίνομαι αυστηρή φροντίζει να μου υπενθυμίζει πάντα πώς κάποτε ήμουν και εγώ παιδί και έκανα τα ίδια και χειρότερα! Αποφάσισε να γίνει νονά για 2η φορά, γιατί την πρώτη σύμφωνα με τη γνώμη της, δεν τα πήγα και τόσο καλά. Οπότε αυτή τη φορά είπε να επέμβει για να κάνω τα πράγματα καλύτερα. Έκανε blog, γιατί ήθελε να εκφραστεί... και υπάρχουν μέρες όπως σήμερα που με ξυπνά στις 4 τα χαράματα γιατί έχει μια φοβερή έμπνευση για ανάρτηση! Ένας Θεός ξέρει σε ποιες περιπέτειες έχει να με μπλέξει ακόμα! Μαζί της κάθε μέρα είναι μία νέα πρόκληση! Αλλά αν τη παραδέχομαι σε κάτι είναι πως έχει δίκιο όταν λέει: Ζούμε μόνο μια φορά! Ας την κάνουμε να αξίζει!

Μπορεί να μην το έχω παραδεχτεί ποτέ, αλλά αυτό το μικρό κορίτσι που "κρύβεται" μέσα μου, το αισιόδοξο, το τρελούτσικο, αυτό που ονειρεύεται να αλλάξει τον κόσμο, πολύ το αγαπώ! Μου είχε λείψει τόσο πολύ και δεν θέλω να με εγκαταλείψει ξανά ποτέ! Και για όσους μου λένε ότι άλλαξα και ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα τον τελευταίο καιρό... έχω να απαντήσω μέσα από εκείνη! Μα αγαπητοί μου, τώρα πάω καλά!

Clelia!

You May Also Like

19 σχόλια

  1. Εκεί ακριβώς κατέληξα πριν διαβάσω την τελευταία φράση σου: τώρα πας (είσαι) καλά!
    Με τρόμαξες κάποια στιγμή, όταν έγραφες ότι το έχασες το μικρό κορίτσι... ή ότι αυτό σε εγκατέλειψε!
    Όμως η Κλειώ που "γνώρισα" μέσα από ετούτο το blog, μου θυμίζει περισσότερο αυτό το κοριτσάκι!
    Μην το ξανακαταχωνιάσεις ποτέ!
    Μαζί, είστε οι καλύτερες! Η καλύτερη!

    Τα φιλιά μου! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τώρα εγώ γιατί συγκινήθηκα; Με ένα τόσο αισιόδοξο, τρυφερό και γεμάτο αγάπη κείμενο κύλησε ένα δάκρυ. Μάλλον είναι από το δικό μου ξεχασμένο μικρό κορίτσι 💖💖

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι λες τώρα;;;;;
    Πόσο χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι!!! που δεν είμαι μόνη.... που δεν είμαι τρελή...
    Γιατι αν κάνεις μαι παλαβομάρα εσύ μόνη σου, σου φαίνεται πως είσαι τρελή... αν όμως πάρεις χαμπάρι πως την ίδια παλαβομάρα την κάνουν κι άλλοι ε τότε δε είσαι μόνη!!!!!
    Ρε Κλειώ έχω κι εγώ μια τέτοια φίλη!!!! Τον εαυτό μου φυσικά.
    Εκεί να δεις διαλόγους που ανοίγω μαζί της, ολόκληρες κουβέντες.... τσακώνομαι κιόλας!!!!
    Και ξέρεις κάτι αυτή η "ύπαρξη" με βοηθάει πολύ! ειδικά στα δύσκολα... είναι σαν να αναλύω με κάποιον το πρόβλημα και να βρίσκω λύση!!!
    Κλειώ! μια αγκαλιά από μένα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευτυχώς που είμαστε πολλές! Για να μην νιώθουμε μόνες. Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είσαι πάντα μέσα στο μυαλό μου!Χαίρομαι που βρήκες πάλι αυτό το κορίτσι και τώρα "πας καλά"!!Εχεις ένα σύμμαχο στο πλευρό σου και δε θα σε απογοητεύσει ποτέ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λίγο πολύ ενα τέτοιο κοριτσι κρύβεται μέσα σε ολες μας είτε για να μας φορτώσει τύψεις είτε για να μας δώσει την ώθηση όπως την περίπτωση σου.Προτεινω να απελευθερώσεις περισσότερο εκείνο το κοριτσι, ειναι κρίμα να κρύβεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι όμορφη γραφή και τι πλούσια σκέψη!!!
    Κλειώ μου αυτή την εσωτερική φωνούλα να
    την ακούς και να την εμπιστεύεσαι!!
    Βγαίνει από τα βάθη της ψυχής μας
    Εκεί έχουμε ακουμπήσει πολλά απωθημένα
    που εκλιπαρούν την πραγμάτωση τους!
    Πολύ χαίρομαι που την ξαναέφερες στην
    επιφάνεια κι ο διάλογος μαζί της είναι
    λυτρωτικός και ανακουφιστικός

    Σε φιλώ πολύ πολύ τρυφερό μου κορίτσι ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καταρχήν να πω πόσο απόλαυσα τούτη σου την ανάρτηση. Ήξερα που το πας βέβαια γιατί εγώ αυτό το κοριτσάκι διαισθάνθηκα και με τράβηξε σαν μαγνήτης. Ήξερα ότι δεν χάθηκε γιατί το βλέπω και το διαβάζω!
    Να μου το φιλήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μην την αφήσεις να σε εγκαταλείψει ποτέ ξανά ακούς; ποτέ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Άλλη μια φορά που νιώθω σαν να διαβάζω κάτι οικείο!
    Και ξέρεις κάτι? Όντως, τώρα πας καλά!!!
    Να την προσέχεις και να την αγαπάς! Κάτι ξέρει "εκείνη"!
    ;-)
    ΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά! Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κλειώ μου,πάντα έχουμε δύο εγώ μέσα μας!Αν αφήσουμε να μας κυριευσει το κυριλέ και σοβαρο εγώ θα γίνουμε συντηρητικοί,ίσως και απαισιόδοξοι.Αν αφήσουμε το εγώ της χαράς ,της αισιοδοξίας,της ελπίδας,της τρελας θα μας βγει το κορίτσι για το οποίο μιλάς.Σου εύχομαι πάντα να έχεις παρεούλα το κοριτσίστικο εγώ σου,έστω και αν πολλές φορές λόγω υποχρεώσεων και της κοινωνικοποίησης αυτό πάει να εξαφανισθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αχ Κλειω... να το ακους αυτο το κοριτσακι.... Παντα θα σου λεει αληθεια.. ακολουθα την και δεν θα χασεις... Όλες το εχουμε αυτο το κοριτσάκι...Εγω την είχα σπρώξει πίσω.. αλλα εδω και αρκετό καιρό.. την ξανακούω... Ποσο υπέροχο!!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δε θα σε εγκαταλείψει ξανά...τώρα που σε ξαναβρήκε θα μείνει για πάντα μαζί σου!
    Απόλαυσα την ανάρτηση....την ένιωσα μέχρι το κόκαλο..ίσως γιατί κάπως έτσι ξαναβρήκα κι εγώ κάποτε το κορίτσι μέσα μου κι από τότε δεν ξανάφυγε!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ όμορφη ανάρτηση! Βλέπω είστε πολλές με σκανταλιάρικο δεύτερο εαυτό! Χαίρομαι που βρήκες πάλι ένα χαμένο/κρυμμένο σου κομμάτι! Σίγουρα τώρα θα νιώθεις μεγαλύτερη ισορροπία! Με τους νέους μας ρόλους όλες παλεύουμε να προσαρμοστούμε κάθε φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καμιά μας δεν πρέπει να παραμελεί αυτό το κοριτσάκι που κρύβουμε μέσα μας. Κι όσο πιο βαθιά έχει κρυφτεί τόσο πιο πολύ παλεύουμε για να ξαναθυμηθούμε την ύπαρξη του. Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τα κείμενα σου με αγγίζουν πολυ κάποιες φορές, και πιστεύω πως όλοι όλες έχουμε αυτό το άτομο μεσα μας που κάποιες φορές πρεπει να το ακούμε! μ'άρεσε πολυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ξεκινάω να διαβάζω και χαμογελώ γιατί σκέφτομαι πως εγώ έχω κάπου μέσα μου ένα διαβολάκι κι ένα αγγελάκι. Κάπως έτσι φαντάζομαι την φωνή μέσα μου να μου μιλάει άλλοτε να κάνω το καλό κι άλλοτε όχι. Από την άλλη αυτή η φωνή είναι με την οποία με ακούει η κόρη μου να μιλάω δυνατά πάμπολες φορές και να λέει πως μάλλον η μαμά της είναι τρελή!
    Συνεχίζω την ανάρτηση και χαμογελάω πιο έντονα μιας κι εκείνη τη βραδιά στο κάμπινγκ ήμουν κι εγώ εκεί! Τι όμορφα που ήταν! Τι μου θύμισες τώρα!
    Και συνεχίζω και προσπαθώ να συγκρατήσω να βουρκωμένα μου μάτια... αλλά φιλενάδα μου, που ξέρεις πόσο ευαίσθητη είμαι, δεν τα καταφέρω και τελειώνω το διάβασμα με δάκρυα στα μάτια! Εγώ σε γνώρισα όταν αυτό το κοριτσάκι μέσα σου ξύπνησε και πάλι και μ' αρέσει τρελά αυτός ο εαυτός σου! Μην τον χάσεις!
    Φιλιά
    Kathy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πόσο τρυφερή ανάρτηση...Πόσο σε νιώθω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Instagram